Myślę sobie często jaka jestem głupia. To dlatego, że chciałam ci zaufać. I zaufałam, potem tego żałowałam ,ale wiedz - nie zapomniałam. A to dlatego, że ja kochałam i o tym myślałam. Zraniłeś mnie bardzo, nie raz zapłakałam. Nie chcę tego z powrotem, bo to jest "przelotem". Dziś wiem, że nie jesteś  mnie godzien, bo jestem dla ciebie wzorem - przebiegłym kotem.

Potrafisz gadać i gadać jak jakaś "tabaluga". To nie sen ani bajka to życiowa rozruba. Tak kłapiesz i kłapiesz tym dziobem nie dużym, a ja się siebie pytam: "Czy mogę mu przyłoży?". Nie zrobię tego oczywiście, ja ufam tobie, bo jesteś moim przyjacielem, a nie widowiskiem. Jesteś jak bratnia dusza, powiew wiatru na łące - gdybyś odszedł  to wiedz ,że cię nie opuszczę...

 Pomyśleć i nadejść ... Nie zatrzymywać się .... Pokochać i odejść ... Prawdziwe życie to jest. Choć marzysz i czekasz, nie załamujesz się. Chcesz być i nie tracić, lecz wiedz, że nic z tego. Chcesz być kimś więcej, a jesteś tylko kolegą. Z czasem to się zmieni, czy dłuższym, czy krótszym ... Lecz warto w to wierzyć może kiedyś się spełni ....